Πολλές φορές ένας καθηγητής αγγλικών δέχεται ερωτήσεις για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει ένας Έλληνας στην εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας. Παρά το γεγονός ότι αντίθετα με πολλές χώρες, στην Ελλάδα, δεχόμαστε πλέον πολλά ερεθίσματα σε αυτή τη γλώσσα από πολύ μικρή ηλικία (τραγούδια, ταινίες και σειρές με υποτιτλισμό και όχι μεταγλώττιση, σήμανση στο δρόμο, χρήση αγγλικών εκφράσεων, κλπ.), δυσκολίες υπάρχουν. Όπως κάποιος θα ανακαλύψει από τα πρώτα μαθήματα αγγλικών που θα κάνει, τον περιμένουν πολλές προκλήσεις.
Κάτι που λέγεται συχνά και είναι αλήθεια, είναι η ύπαρξη μεγάλου αριθμού εξαιρέσεων στη γραμματική της γλώσσας. Η απουσία γενών και κλίσεων καθιστά τη γραμματική σχετικά απλή, μέχρι που κάποιος θα έρθει αντιμέτωπος με τις ατελείωτες εξαιρέσεις, τις οποίες θα πρέπει να μάθει αν θέλει να κατακτήσει την αγγλική γλώσσα.
Υπάρχουν όμως πολύ πιο θεμελιώδεις προκλήσεις όπως είναι η αναντιστοιχία μεταξύ του γραπτού και του προφορικού λόγου. Σε αντίθεση με τα ελληνικά που όπως γράφονται προφέρονται κιόλας, στα αγγλικά μπορεί να υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Αυτή η αναντιστοιχία δημιουργεί προβλήματα και στην ορθογραφία και στην προφορά, κάτι που μπορεί εύκολα να αποθαρρύνει κάποιον που βρίσκεται σε διαδικασία εκμάθησης. Μια επιπλέον δυσκολία είναι ο μεγάλος αριθμός ομόφωνων λέξεων που ακούγονται ίδιες, πολλές φορές έχουν και την ίδια ορθογραφία, αλλά η σημασία τους είναι εντελώς διαφορετική.
Η ελληνική γλώσσα είναι πολύ πιο ευέλικτη με τα διαφορετικά γένη και τις κλίσεις. Αυτή η ευελιξία φαίνεται στη σύνταξη των φράσεων που δε διέπεται από αυστηρούς κανόνες. Συχνά οι Έλληνες κάνουν συντακτικά λάθη όταν εκφράζονται στα αγγλικά και τους παίρνει χρόνο για να προσαρμοστούν στους αυστηρότερους κανόνες της αγγλικής. Για παράδειγμα, στα ελληνικά για τη σύνταξη μιας ερώτησης αρκεί προφορικά κάποιος να δώσει ερωτηματικό τόνο στη φωνή του και γραπτά να προσθέσει ένα ερωτηματικό στο τέλος της φράσης. Στα αγγλικά απαιτείται η χρήση βοηθητικών ρημάτων ή εναλλαγή στη σειρά εμφάνισης. Μια άλλη διαφορά είναι η έκταση των προτάσεων. Τα αγγλικά είναι αρκετά πιο "κοφτά" σε σχέση με τα ελληνικά. Όταν οι Έλληνες αρχίζουν να εκφράζονται στα αγγλικά, είτε προφορικά είτε γραπτά, έχουν την τάση να αναπτύσσουν μεγάλες και σύνθετες προτάσεις, που στα αγγλικά μπορεί να ακούγονται ή φαίνονται ασυνήθιστες.
Πολύ συνοπτικά αυτές είναι οι βασικές δυσκολίες που θα συναντήσει κάποιος όταν αρχίσει να μαθαίνει αγγλικά. Το πόσο ανυπέρβλητες θα αποδειχτούν εξαρτάται από τις ικανότητες του καθενός και το ταλέντο του στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Έχει αποδειχτεί ότι όσο μικρότερος ξεκινήσει κάποιος τόσο ευκολότερα μπορεί να αναπαράγει σωστά την προφορά και να ξεπεράσει τα "δεσμά" που του επιβάλλει η μητρική του γλώσσα. Κάθε ξένη γλώσσα έχει δυσκολίες. Ο λόγος που δίνεται τόσο μεγάλη έμφαση στα αγγλικά είναι αναμφισβήτητα λόγω της ανάδειξής τους στη νέα lingua franca ενός παγκοσμιοποιημένου περιβάλλοντος. Η καλή γνώση της ανοίγει πάνω από όλα την πόρτα σε αυτό το νέο κόσμο...
