Πριν απο δυο δεκαετίες μια μικρή ομάδα ταξιδέψαμε στην Κίνα. Περιηγηθήκαμε τα ιστορικά και αρχαιολογικά της μνημεία, επισκεφθήκαμε μικρές και μεγάλες πόλεις, είδαμε λίμνες και ποτάμια, θέατρα και υπαίθριες αγορές, πάρκα και πλατείες και ήπιαμε τόνους τσάϊ. Σε κάθε μας έξοδο βλέπαμε μιλιούνια ανθρώπων να κινούνται στους δρόμους. «Οι Κινέζοι θα μπορούσαν να κατακτήσουν τον κόσμο περπατώντας» είπα «χωρίς να πέσει τουφεκιά και χωρίς να χυθεί σταγόνα αίμα». «Θα ‘εισβάλλουν’ από χώρα σε χώρα κρατώντας τις γυναίκες τους από το χέρι και το παιδί τους στην αγκαλιά, και, καθώς θα περπατούν, θα ποδοπατούν και θα καταστρέφουν τις υποδομές των χωρών που περνούν πλημμυρίζοντάς τες από ανθρώπινα κύματα.
Οταν γεννιέται ένα τσουνάμι το νερό κοντά στην ακτή υποχωρεί. Ο βυθός βγαίνει στο φως. Η δύναμη του νερού που υποχωρεί ενώνεται με τη δύναμη του κύματος που έρχεται πολλαπλάσιαζοντας ταχύτητα και ισχύ. Το ενισχυμένο κύμα ξεσπά με τρομακτική δύναμη στην ακτή και καταπίνει τα πάντα στο πέρασμά του. Ετσι και το ανθρώπινο τσουνάμι. Εχει μεγάλη δύναμη. Κινείται σαν ποτάμι, καταπίνει δομές κι υποδομές, δυαλύει τον κοινωνικό ιστό και καταστρέφει όποια χώρα είναι φτιαγμένη για να αντέχει μικρότερο ανθρώπινο βάρος. Οντας στην Κίνα γελάσαμε όλοι με το ευφυολόγημα, το θεωρήσαμε αδύνατο να συμβεί και συνεχίσαμε τη ξενάγηση.
Ελλάδα 2015-2016
«Λοιπόν, μάγκες, τώρα θα κονομήσουμε.» Πότε οι πλοιοκτήτες ξέβραζαν μεσ’ την καρδιά του χειμώνα 2.500-3.000 επιβάτες καθημερινά στο λιμάνι του Πειραιά; Μόνο Δεκαπενταύγουστο. Δεν πολυταξιδεύει ο κόσμος τα τελευταία χρόνια λόγω κρίσης και τα πλοία πηγαινοέρχονται σχεδόν άδεια. Γέμισαν τώρα τα πλοία με πρόσφυγες. Δεν αγόρασαν ένα μπουκάλι νερό; Δεν έφαγαν ένα σάντουιτς; Η κατανάλωση νερού και πρόχειρου φαγητού ανέβηκε στα ύψη. Υπερωρίες έκαναν οι εταιρείες catering για να ανταπεξέλθουν στη ζήτηση.
«Τώρα μάγκες θα κονομήσουμε. Βγάλτε όμως κανονικά εισιτήρια για Ειδομένη γιατί παραμονεύουν τα κανάλια, θα ζητήσουν να δουν τα εισιτήρια των προσφύγων και θα μας πουν ‘Ελληνες λαθρέμπορους’ αν είναι ‘μαϊμού’». Πότε δούλεψαν τόσα πούλμαν καταχείμωνο; Εκτός από το να μεταφέρουν μαθητές και να οργανώνουν εκδρομές για τα ΚΑΠΗ έκαναν τίποτα άλλο αυτή την εποχή; Τα θαλάσσια μπάνια αργούν ακόμη. Αλήθεια πώς πέρασαν όλα αυτά τα πούλμαν τα μπλόκα των αγροτών για να φτάσουν στον προορισμό τους κι εμείς δεινοπαθήσαμε για να φτάσουμε ως τη Λαμία;
Τι έκαναν τέτοια εποχή πλαστογράφοι, διακινητές, δουλέμποροι, μαστροποί, τσιλιαδόροι, ιερόδουλες, καταδότες, λαθρέμποροι, κατασκευαστές σφραγίδων και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις; Αναδουλειές είχαν. Ενώ τώρα ανεργία μηδέν στον κλάδο τους. Ολοι δουλεύουν και λείπουν κι άλλα χέρια. Οι πελάτες αυξήθηκαν και δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν.
Κι ενώ χιλιάδες θησαυρίζουν κι απ’ τις δυο πλευρές του Αιγαίου, η χώρα μας διαλύεται. Πριν από μερικά χρόνια ο κ. Πάγκαλος, υπουργός των Εξωτερικών ήταν τότε νομίζω, είχε πει το εξής: η Ελλάδα χρειάζεται 5-6 ώρες για να καταλάβει τη FYROM. Ξεκινάμε την επίθεση 5 η ώρα το πρωί και το μεσημέρι παρελαύνουμε στα Σκόπια. Για την Αλβανία χρειαζόμαστε μια βδομάδα. Δεν θυμάμαι σε πόσες μέρες θα καταλαμβάναμε τη Βουλγαρία. Αντε πες σε 15 μέρες. Θα την καταλαμβάναμε πάντως. Οχι ότι θέλαμε να το κάνουμε απλώς ο κ. Πάγκαλος ανέφερε την επιχειρησιακή ικανότητα της χώρας τη συγκεκριμένη στιγμή για να καταλάβουν και μη στρατιωτικοί.
Θα χυνόταν αίμα όμως, θα πέφτανε αεροπάνα, ελικόπτερα, θα ανατιζάνονταν τανκς, θα σκοτώνονταν στρατιώτες κι από τις δυο πλευρές. Ενώ μπορεί η δουλειά να γίνει χωρίς να χυθεί σταγόνα αίμα. Από τους άλλους όμως όχι από εμάς.
«Πόσο καιρό χρειαζόμαστε για να καταλάβουμε αμαχητί την Ελλάδα;»
«1-2 χρόνια και 500.000-600.000 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες.»
«Πόσους έχουμε τώρα στους καταυλισμούς;»
«2.000.000»
«Φτάνουν και περισσεύουν. Στην αρχή οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα αφήνουν ελεύθερη τη διέλευση. Μετά η μια χώρα μετά την άλλη θ’ αρχίσει να σηκώνει φράχτες.»
«Και πού θα πάνε τότε;»
«Πουθενά. Θα εγκλωβιστούν στην Ελλάδα.»
«Τέλεια. Αυτό θέλουμε. Ρίξε μετανάστες και πρόσφυγες στα νερά του Αιγαίου...»
«Μα... θα πνιγούν χιλιάδες...»
«Ε και; Το οικόπεδο είναι τρίφατσο, παραθαλάσσιο, έχει θησαυρούς στο βυθό, αξίζει πολλά...»
«Και δεν θα καταλάβουν οι Ελληνες την παγίδα;»
«Οχι. Ασχολούνται με άλλα.»
«Με τί ασχολούνται;»
«Με το αγροτικό, το ασφαλιστικό, το φορολογικό, το κίνημα της γραβάτας, την απεργία των δικηγόρων, την ασφάλεια των φυλακών, την αξιολόγηση, την εκπόνηση νέου μνημονίου με το ΔΝΤ, τις εξεταστικές επιτροπές, τις λίστες με τους φοροφυγάδες, την επερχόμενη αποφυλάκιση καθ’ ομολογία δολοφόνων, το διάλογο για την παιδεία...πού μυαλό για άλλες σκέψεις...»
Είναι γνωστό ότι η χώρα μας είναι φιλειρηνική. Δεν έχει επιθετικές διαθέσεις. Δεν διεκδικεί άλλα εδάφη. Την φτάνουν και την παραφτάνουν αυτά που έχει. Οχι όμως και να μοιραστούμε το σπιτικό μας. Οχι να παραχωρήσουμε το οικόπεδο που έχουμε στους επίδοξους καταπατητές γιατί δεν μπορούμε να το φυλάξουμε αποτελεσματικά εμείς οι ίδιοι. Αυτό παραπάει.
Αναστασία Σπυροπούλου
(anastasia@eltnews.gr)
